Polski Uniwersytet na Obczyźnie (PUNO) ma wyjątkową historię sięgającą grudnia 1939 roku, kiedy to w okupowanej Europie powstała pierwsza polska uczelnia poza granicami kraju. Jej celem było nie tylko zapewnienie żołnierzom i uchodźcom możliwości kontynuowania studiów, ale także ochrona niezależnej polskiej nauki przed zniszczeniem. Przez kolejne dekady PUNO kształcił studentów na emigracji, tworząc wydziały humanistyczne, prawne, społeczne i techniczne, a także prowadząc działalność artystyczną i badawczą.

Po wojnie stał się ważnym ośrodkiem edukacji i kultury dla polskiej diaspory rozsianej po świecie – od Europy po Amerykę i Australię. W jego murach działali wybitni profesorowie, a wielu absolwentów odegrało znaczącą rolę w życiu naukowym i społecznym emigracji. Szczególną rolę odegrał także Wydział Sztuk Pięknych w Monachium (Academia Polona Artium), który przez trzy dekady kształcił artystów różnych narodowości.

Obecnie, w XXI wieku, PUNO działa w Londynie jako nowoczesna uczelnia akademicka. Jego misją jest służenie Polakom mieszkającym poza granicami – zarówno starszym pokoleniom emigracji, jak i nowym migrantom unijnym. Uczelnia oferuje studia w języku polskim, wspiera młodych w zdobywaniu wiedzy i umiejętności przydatnych w życiu zawodowym, a jednocześnie przypomina o wartości polskiej kultury, języka i tradycji. W wielokulturowej Europie PUNO pozostaje symbolem ciągłości polskiej nauki na emigracji i ważnym ośrodkiem integrującym Polaków na całym świecie.